Een Stil Moment op de Stelphoeve: In Liefdevolle Herinnering aan Harry
Vandaag, nu de lente met al haar kracht de tuinen van de Stelphoeve weer tot leven wekt, is mijn hart vervuld met zowel de belofte van nieuw leven als een diep gemis. Op 22 februari 2025 heeft mijn lieve echtgenoot Harry ons verlaten, op de jonge leeftijd van 56 jaar, na een moedige strijd tegen kanker. Het is een afscheid dat een stilte heeft gebracht in de gangen van dit huis, een plek die hij zo liefhad en waar hij zo'n integraal onderdeel van was.
Harry was de rots in mijn leven, de stille kracht achter de schermen van de Stelphoeve, en de man wiens aanwezigheid dit huis nog meer tot een thuis maakte. Hij was een ware ambachtsman, een meester met zijn handen. Van het fijne houtwerk dat elk vertrek siert, tot de gouden accenten die hij wist aan te brengen door te vergulden, en de prachtige glasinlood creaties die het licht vingen en door het huis verspreidden – zijn vakmanschap is overal zichtbaar. Elk vertrek draagt de sporen van zijn toewijding, elke tuin ademt zijn zorg. De rust in de ochtendkamer, de klanken in de muziekkamer die we samen deelden, en de geur van versgebakken brood uit onze leefkeuken in de oude melkkelder zijn nu warme herinneringen aan zijn liefdevolle aanwezigheid.
De Stelphoeve, met haar rijke geschiedenis die teruggaat tot 1720, heeft vele levens en verhalen gekend. En nu voegen we ook het verhaal van Harry toe aan haar eeuwenoude ziel. Hij omarmde de geschiedenis van dit huis, van de waterramp die het doorstond tot de moedige jonge mannen die hier onderdak vonden in de oorlog. Zijn fascinatie voor deze verhalen maakte het huis nog levendiger.
Zijn afwezigheid is een leegte die niet zomaar gevuld kan worden, maar de warmte van zijn liefde en de talloze herinneringen die we samen creëerden, blijven voor altijd in mij en in dit huis. Harry heeft me geïnspireerd en gesterkt, net zoals de wijze lessen me inspireren. De tastbare bewijzen van zijn vakmanschap en de herinnering aan de man die hij was, zijn voor mij een bron van kracht en inspiratie om verder te gaan.
Terwijl ik de deuren van de Stelphoeve nu weer voorzichtig open voor gasten en nieuwe verhalen, draag ik Harry's liefde en lessen met me mee. Zijn nalatenschap is het stevige fundament waarop ik verder bouw, en de mooie herinneringen bieden mij de rust en ruimte om deze nieuwe fase in te gaan. Het is met een mix van verdriet en diepe dankbaarheid dat ik mijn weg vervolg, gedragen door de prachtige tijd die we samen hadden en vol vertrouwen gericht op een nieuw hoofdstuk.
Liefs,
Silvia
Reactie plaatsen
Reacties