Stelphoeve aan de Nauwe Luts
Heel heel lang geleden werd er een boerderij gebouwd. Geen stelp-boerderij maar een kophalsromp-boerderij! We geven er maar een sprookjes-achtig begin aan, want die eindigen altijd zo fijn met; “en ze leefden nog lang en …… gelukkig!
Wij bevinden ons in 1660 en nemen een kijkje bij boer Jollis. Goffe Jollis, om precies te zijn. Boer Jollis was een melkvee houder en bezat erg veel grond. Hij wilde dan ook uitbreiden met z’n vee-stapel en besloot een kophalsromp-boerderij te bouwen op de plek waar wij nu bos hebben.
Lang heeft hij hier niet van kunnen genieten want in 1667 werd de boerderij door verkocht en, gek genoeg, ongeveer om de 5 jaar aan andere boeren met hun gezinnen.
Schijnbaar kon niemand het hier echt vinden. Totdat Boer Sibbele Jouwes besloot om het roer om te gooien en een geheel nieuwe boerderij op te zetten op een andere plek en met een andere bouw. De Stelphoeve is geboren! Wij zitten nu in het haar 1720. Aangezien het materiaal in die tijd zo verschrikkelijk duur was, besloot Sibbele om het oude materiaal van de kophalsromp-boerderij te herbruiken.
Ik ben hem daar erg dankbaar voor want wij genieten enorm van al die oude massieve houten balken. Het is ook goed zichtbaar, in de hoeve, dat het materiaal ooit anders gebruikt is en dat ze de maten aangepast hebben om alles goed te laten functioneren. En dat doet het!!! Dat mag je toch wel zeggen na zoveel eeuwen. Dank Sibbele!
Wat zo mooi opvalt, als je de beweners-lijst bekijkt, dan zie je dat de gezinnen, die er daarna gingen wonen, veel langer bleven. Pieter Rinses heeft hier wel 45 jaar gewoond.
De jaren vlogen voorbij, en de Stelphoeve telde twee families verder. Toen het ergste gebeurde waar je (in de polder) bang voor was…… de dijken braken en de Zuiderzee nam heel het Heidenskip over! Vluchten had geen zin, het enige was zoveel mogelijk eten, dekens en waardevolle spullen zo snel mogelijk naar boven te brengen! Wat zullen die mensen in angst hebben geleefd. Ik hoop het nooit mee te maken, maar het zit al in mijn gedachten, zins de dag dat ik in Friesland kwam wonen (2002). Wonder boven wonder, bood de Stelphoeve bescherming en bleef het rechtop staan! Meneer Hogema moet weer helemaal onderaan beginnen. De pleats moest weer schoon en droog gemaakt worden, het vee moest aangekocht worden en het land moest weer grasland worden. Maanden hebben ze in de drek geleefd. Maar gelukkig toen alles weer hersteld was, zagen ze dat de aarde enorm vooruit is gegaan! De zee heeft een laag zand meegebracht aan deze klei grond, en dat is bijzonder vruchtbaar grond geworden! En heden profiteren we er nog van.
Ieder gezin bracht weer iets mee en knapte op wat nodig was. Totdat er een nieuwe wereld kwam en Pieter Lootsma mee wilde gaan met de nieuwste technieken en moderne huisindelingen. Hij besloot in +/- 1910 dit groot aan te pakken. Stroom werd aangesloten en er kwam een luxe melkkelder voor het karnen van de melk.
Bij de entree hangt hedendaags een bouwtekening van zijn plannen.
Het was een praktische en vooruitlopende man van die tijd. En tot zijn 81 jarige leeftijd heeft hij hier met plezier gewoond.
Tussen Boer Lootsma en ons (Fam. Koekebakker) hebben nog 4 andere gezinnen hier gewoond en vanaf 1969 werd hier niet meer geboerd, en bij de gemeente als woonboerderij geregistreerd. Dankzij de vorige bewoners is er een stuk bij gebouwd vanuit de schuur, en nu woongedeelte geworden. het heeft meerdere doelen gekend. Wij gebruiken het als eetkamer en boekenkamer/muziekkamer..
En zoals we in het begin al vernoemden, hopen we hier nog heel lang te mogen wonen. Wij proberen de geschiedenis in takt te houden, en zo goed mogelijk voor de Stelphoeve te zorgen. Natuurlijk zullen wij ook onze handtekening aanbrengen aan bepaalde kamers om het eigen te maken en te laten functioneren in het doel wat wij met die kamers voor ogen hebben. En dat is ook mooi… Zo is het altijd gegaan en zo zal het ook altijd blijven gaan!
Heel dankbaar zijn wij dat wij deel mogen uitmaken van de Stelphoeve. Stiekem hoop ik dat het generaties lang (vanaf nu) bij ons in de familie blijft. Want een betere thuis kan ik me niet voorstellen!
Reactie plaatsen
Reacties